Hallo allemaal,

Het is alweer 3 weken geleden sinds ons laatste verhaal. Toen namen we een vlucht naar Perth..... en daar zitten we nog steeds, of beter gezegd; opnieuw.

Vanuit Perth zijn we omhoog gereden langs de prachtige westkust. Een cultuurshock binnen één land. De oostkust, vooral populair onder backpackers, heeft overal teveel van. Van pinautomaten en supermarkten tot McDonald's en KFC's. Van overvolle hostels, backpackers feestjes tot Tourist Centres en public toilets.

De westkust is precies het tegenovergestelde van dit alles. Een grote stad aan de westkust bestaat soms maar uit 5,000 inwoners. Dus......inkopen doen voor meerdere dagen, genoeg drinkwater meenemen in deze hitte en geen toilet/douche meer tot onze beschikking.

Onze route in een notendop:

Vanuit Perth via Cervantes (Pinnacles, zie foto's) naar Monkey Mia (voeren van wilde dolfijnen) naar Coral Bay (klein paradijs) naar Exmouth (het prachtige Ningaloo Reef, dat totaal niet onder doet voor het Great Barrier Reef). Vanuit Exmouth de Outback in, opweg naar het Karijini National Park.

Vanuit daar wilden we naar Alice Springs rijden. Dat kan bovenlangs (5,000 km) en onderlangs (7,000 km). Bovenlangs klonk dus erg aanlokkelijk. Een 'besparing' van 2,000 km, oftewel een enkeltje Castricum - Benidorm. Dit plan bleek voor domme toeristen 'awesome', maar voor de locals 'no way, mate'. Regentijd in het noorden gaat samen met cyclonen en overstromingen. Dat houdt in dat je maanden vast kan komen te zitten in een Roadhouse waar ze alleen blikvoer uit 1985 verkopen. Tevens schijnt de woestijn (Central Desert) in de zomer ook geen pretje te zijn.

Dat plan gaat dus niet door en helaas betekent dit ook dat we geen bezoek brengen aan Wolfe Creek (als je deze film niet gezien hebt, neem ik aan dat je nu onderweg bent naar de Videoland).

In het National Park Karijini ontmoeten we 2 Duitse jongens die hetzelfde plan als wij hadden, maar inmiddels besloten hebben om terug naar Perth te rijden. Nadat ze voor de jury verschenen waren en ze toegeven hadden dat Nederland eigenlijk Wereldkampioen had moeten zijn in 1974 en ze 10x 'Schade Deutschland alles ist vorbei' hadden gezongen, waren ze goedgekeurd als reisgezelschap.

Met z'n 4-en door de Outback terug naar Perth. Een erg geslaagde, maar door de hitte soms lastige, tocht. Eten maken op kampvuurtjes, warm bier drinken en net genoeg benzine om het volgende tankstation te halen.

Overigens hebben we daar ook onze eerste ontmoetingen met Aboriginals. En dat is meteen de enige frustratie waar we momenteel mee rondlopen; we zijn er nog niet over uit hoe de verhoudingen nu liggen. Er lijkt nauwelijks contact tussen Abo's en 'Aussies'. De meeste Abo's zien er onverzorgd uit en hangen rond bij winkelcentra. We horen regelmatig dat hun gezondheid en economische toestand behoorlijk slecht is. Hun levensverwachting is ook 20 jaar korter. Ze schijnen geld te krijgen van de overheid per kind. Dat geld gebruiken de ouders dan voor drank en drugs. Als dat waar is, verklaart dat wel waarom ze er zo slecht uitzien en zulke grote gezinnen hebben (4-8 kinderen).

We hebbenzelf nog geen slechte ervaringen met de Aboriginals. We hopen eigenlijk dat we meer te zien krijgen van hun traditionele levenswijze, de kunst en hun muziek.

Momenteel zitten we in een suburb van Perth, Fremantle genaamd. Daar blijven we tot en met Kerst en gaan daarna langzaam opweg naar Alice Springs.

Vanuit hier wensen we iedereen hele Fijne Feestdagen en alvast een fantastisch 2009! We zagen net dat het waarschijnlijk schaatsweer wordt bij jullie, dus zijn wel een klein beetje jaloers.

Groetjes,

Inge & Jasper