Foto mysterie

Hallo allemaal,

Enkele dagen geleden hebben we een nieuwe fotoserie op de site gezet. Alles ging prima, de foto's stonden keurig op de site. Er waren zelfs een paar mensen vroeg (of laat) op in Nederland, want er waren al wat reacties geplaatst. Dat hebben we uit betrouwbare bron vernomen, de reacties hebben we zelf niet kunnen lezen.

Helaas waren de dag erna alle foto's en reacties opeens verdwenen. Een verlate Millennium bug? Een zwart gat op internet? We zijn niet de kenners, dus maar even een mail gestuurd naar Reismee.nl

Daar kregen we aller eerst uitgebreide excuses, gevolgd door allerlei goedmakertjes (bossen bloemen, gratis reisjes naar tropische eilanden, enz.). Maar dat was niet waar we naar op zoek waren....wij willen onze foto's terug. Helaas! Alles is definitief verdwenen.

Zodra we tijd (en zin) hebben, zullen we het tijdrovende karwei opnieuw proberen.

Groetjes,

Inge & Jasper

In (bijna) alle Staten.

Hallo allemaal,

Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Voor allemaal natuurlijk nog de beste wensen voor 2009! Ons enige (goede) voornemen om 1 januari bij de McDonalds te ontbijten, kan afgevinkt worden. Maar goed, even terug naar waar we gebleven waren.

We eindigden ons vorige verhaal in Fremantle, Perth. Daar hebben we Kerst gevierd. Het was een leuk feestje, maar om nou te zeggen dat je echt in de Kerst sfeer raakt bij 35 graden en het gemis van je familie /vrienden......niet echt.

Na Kerst rijden we door naar het zuidwestelijke puntje van Australië. Dit stuk wordt door veel reizigers overgeslagen, maar dat is zeker onterecht. Een prachtig gebied waar we ons een week vermaken met prachtige stranden (Cape Naturaliste, Esperance), bossen met Giant Trees en wineries (Margaret River).

Oud & Nieuw werd uiteindelijk niet wat we ervan verwacht hadden. Het was te ver rijden om tussen de andere miljoenen idioten (en Laars) in Syndey te staan. Dus werd het voor ons Albany, een leuk stadje aan de zuidkust. Vol goede moed en een rugzak vol met bier op pad naar het vuurwerk spectakel, maar al snel komen we er achter dat er een alcoholverbod geldt op straat. En daar zitten we op zich niet zo mee, maar wel met het feit dat deze actief wordt nageleefd door de plaatselijke flikken. Af en toe stiekem een slokje nemen en je voelt je net weer een puber die stiekem een sigaretje staat te roken (niet dat ik dat ooit gedaan heb, maar dat kan ik me zo voorstellen).

Vervolgens rijden we in 2 dagen door de Outback van WA naar SA. Laten we elkaar geen mietje noemen. Het is erg warm (lees: HEET!) en het uitzicht biedt niet veel variatie, maar het is goed te doen. Alle respect gaat uit naar John Eyre die als eerste deze route aflegde in 1841. Toen lag er echter nog geen snelweg. Hoogtepunten van deze 2 dagen rijden; de langste rechte weg van Australië (146 km lang) en het passeren van 2 tijdszones.

Vanaf Port Augusta is het wederom 2 dagen door de Outback, ook wel Red Centre genaamd, naar Alice Springs. Hoogtepunten van deze dagen; 3 auto wrakken, 48 dode kangaroes, het passeren van 1 tijdszone en ......GAAP!

De opmerkingen 'het is net als op een ansichtkaart' vegen we hierbij gelijk van de baan. Ayers Rock, oftewel Uluru. Deze steen is maar liefst 3,6 km lang en 348 meter hoog. Puur natuurgeweld. Prachtig om te zien. Niet indrukwekkend genoeg? Begin maar vast te graven, want 2/3 ligt nog onder de grond.

Voor de Anangu (lokale Abo's) is Uluru een religieuze plaats. Het beklimmen van Uluru is dan ook een diepe belediging (komt dat goed uit, het is toch te warm om actief te doen). De scheuren in de rots zijn de overblijfselen van een gevecht tussen twee mythologische wezens uit de Tjukurpa (Droomtijd).

Aan het einde van de dag rijdt je weg en kijk je nog 1 keer achterom en beseft je dan......het is eigenlijk maar een grote steen.

Door de hitte besluiten we ons programme hier in het centrum van Australië iets in te korten. In het weekend worden er temperaturen verwacht van boven de 40 graden en daar willen we niet bij zijn. We brengen uiteraard nog wel een bezoek aan Kata Tjuta en Kings Canyon. En dat hadden we niet willen missen.

Momenteel zitten we in Port Augusta en zakken hierna langzaam af naar Adelaide. Daarna via de Great Ocean Road naar Melbourne. Daar blijven we een paar dagen plakken voor oa. de Australian Open.

Groetjes,

Inge & Jasper

PS1. Wederom een dankwoord aan alle reageerders!

PS2. Foto'szijn dit keer niet gelukt, komen zsm.

Westkust en Outback

Hallo allemaal,

Het is alweer 3 weken geleden sinds ons laatste verhaal. Toen namen we een vlucht naar Perth..... en daar zitten we nog steeds, of beter gezegd; opnieuw.

Vanuit Perth zijn we omhoog gereden langs de prachtige westkust. Een cultuurshock binnen één land. De oostkust, vooral populair onder backpackers, heeft overal teveel van. Van pinautomaten en supermarkten tot McDonald's en KFC's. Van overvolle hostels, backpackers feestjes tot Tourist Centres en public toilets.

De westkust is precies het tegenovergestelde van dit alles. Een grote stad aan de westkust bestaat soms maar uit 5,000 inwoners. Dus......inkopen doen voor meerdere dagen, genoeg drinkwater meenemen in deze hitte en geen toilet/douche meer tot onze beschikking.

Onze route in een notendop:

Vanuit Perth via Cervantes (Pinnacles, zie foto's) naar Monkey Mia (voeren van wilde dolfijnen) naar Coral Bay (klein paradijs) naar Exmouth (het prachtige Ningaloo Reef, dat totaal niet onder doet voor het Great Barrier Reef). Vanuit Exmouth de Outback in, opweg naar het Karijini National Park.

Vanuit daar wilden we naar Alice Springs rijden. Dat kan bovenlangs (5,000 km) en onderlangs (7,000 km). Bovenlangs klonk dus erg aanlokkelijk. Een 'besparing' van 2,000 km, oftewel een enkeltje Castricum - Benidorm. Dit plan bleek voor domme toeristen 'awesome', maar voor de locals 'no way, mate'. Regentijd in het noorden gaat samen met cyclonen en overstromingen. Dat houdt in dat je maanden vast kan komen te zitten in een Roadhouse waar ze alleen blikvoer uit 1985 verkopen. Tevens schijnt de woestijn (Central Desert) in de zomer ook geen pretje te zijn.

Dat plan gaat dus niet door en helaas betekent dit ook dat we geen bezoek brengen aan Wolfe Creek (als je deze film niet gezien hebt, neem ik aan dat je nu onderweg bent naar de Videoland).

In het National Park Karijini ontmoeten we 2 Duitse jongens die hetzelfde plan als wij hadden, maar inmiddels besloten hebben om terug naar Perth te rijden. Nadat ze voor de jury verschenen waren en ze toegeven hadden dat Nederland eigenlijk Wereldkampioen had moeten zijn in 1974 en ze 10x 'Schade Deutschland alles ist vorbei' hadden gezongen, waren ze goedgekeurd als reisgezelschap.

Met z'n 4-en door de Outback terug naar Perth. Een erg geslaagde, maar door de hitte soms lastige, tocht. Eten maken op kampvuurtjes, warm bier drinken en net genoeg benzine om het volgende tankstation te halen.

Overigens hebben we daar ook onze eerste ontmoetingen met Aboriginals. En dat is meteen de enige frustratie waar we momenteel mee rondlopen; we zijn er nog niet over uit hoe de verhoudingen nu liggen. Er lijkt nauwelijks contact tussen Abo's en 'Aussies'. De meeste Abo's zien er onverzorgd uit en hangen rond bij winkelcentra. We horen regelmatig dat hun gezondheid en economische toestand behoorlijk slecht is. Hun levensverwachting is ook 20 jaar korter. Ze schijnen geld te krijgen van de overheid per kind. Dat geld gebruiken de ouders dan voor drank en drugs. Als dat waar is, verklaart dat wel waarom ze er zo slecht uitzien en zulke grote gezinnen hebben (4-8 kinderen).

We hebbenzelf nog geen slechte ervaringen met de Aboriginals. We hopen eigenlijk dat we meer te zien krijgen van hun traditionele levenswijze, de kunst en hun muziek.

Momenteel zitten we in een suburb van Perth, Fremantle genaamd. Daar blijven we tot en met Kerst en gaan daarna langzaam opweg naar Alice Springs.

Vanuit hier wensen we iedereen hele Fijne Feestdagen en alvast een fantastisch 2009! We zagen net dat het waarschijnlijk schaatsweer wordt bij jullie, dus zijn wel een klein beetje jaloers.

Groetjes,

Inge & Jasper

4400 km verder.......

All,

How's it going? We hoorden al berichten over sneeuw in Nederland (en dat de pakjesboot van Sinterklaas zoek was). Hier gaat alles super......

4400 km verder en we zijn in Cairns aangekomen. De werkelijke afstand is 2679 km, maar je weet hoe vrouwen kunnen kaart lezen ('Je had hier links gemoeten', 'Ik ben hier ook nog nooit geweest', enz.). Haha!

De 4 weken Oostkust waren een geweldige ervaring. De toeristische kant van Australië, maar absoluut prachtig. Mede dankzij de vrijheid van de campervan hebben we ook de minder toeristische plaatsen gezien. Teveel om op te noemen allemaal, maar wat hoogtepuntjes:

* Surfles

Hele goede golven in het zuiden en dus op alle stranden zijn er (golf)surfers te vinden. Natuurlijk kunnen wij niet achterblijven. Na 2 uur les kunnen we een golf pakken en op de plank blijven staan. Voor de spectaculaire stunts moeten we naar schatting nog 249 jaar oefenen.

* Fraser Island

Het grootste zandeiland ter wereld. Met een groep van 20 man, 3 dagen lang met een 4WD door het zand scheuren, een kamp maken op het strand en zwemmen in prachtige meren. (En achterwege laten dat het 2 van de 3 dagen cats and dogs regende).

* Airlie Beach

De gateway naar de Whitsunday islands, maar ook een leuk stadje voor lekker relaxen in de Lagoon en een leuk feestje ‘s avonds.

* Great Barrier Reef

Vanuit Mission Beach naar het Great Barrier Reef (Eddy Reef). Het Great Barrier Reef, de enige natuurlijke levensvorm die vanaf de maan te zien is, staat sinds 1981 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is de grootste toeristische trekpleister van Australië. En omdat wij graag onderdeel van de grote massa zijn, hebben we samen gesnorkeld in het prachtige heldere water en de fantastische onderwaterwereld. Jasper heeft hier ook een duik gemaakt. En zelfs met een haai gezwommen! Die echter snel het hazenpad koos na de flits van de onderwatercamera (en door mijn imposante verschijning natuurlijk).

We zijn net in Cairns aangekomen, dus te kort om er iets zinnigs over te zeggen. Wel is het hier in het noorden erg wennen aan de temperatuur en vooral de luchtvochtigheid (en uiteraard de muggen).

Over 2 dagen vliegen we naar Perth. Daar hebben we een Wicked (http://www.wickedcampers.com.au/) gehuurd om de west- en zuidkust te bekijken.

Foto's komen waarschijnlijk morgen!

Groetjes,

Inge & Jasper

No worries, mate!

En dat is wel de origineelste titel die je kan verwachten uit Australie (godver, waar zitten die puntjes voor op de 'e' ?). Iedereen is hier je 'mate' of je het nou leuk vindt of niet.

Na 2 maanden was het dan eindelijk zover, we sluiten elkaar weer in de armen op luchthaven Sydney. Behoorlijk gaar van de lange vlucht, maar veel zin om samen verder te reizen.

Nu ruim 2 weken samen onderweg en genoeg om te zeggen dat het een prachtig land is. Wel even wennen.....voor Jasper de prijzen (in vergelijking met Azie) en voor Inge de afstanden (het regent in Sydney, dus zal de hele oostkust wel slecht weer hebben).

Begonnen in Sydney, de hoofdstad van New South Wales. Raar om te bedenken dat deze stad ontstaan is uit een strafkamp opgezet door de Engelsen zo rond 1788. De Engelse invloeden zijn nog duidelijk zichtbaar met plaatsnamen zoals Liverpool, Newcastle, enz.

Na een paar dagen stad hebben we voor 4 weken een campervan gehuurd (zie foto's). Achterin een zitgedeelte dat ‘s avonds wordt omgetoverd tot bed. Klein keukentje erbij en vol gas door Australie...op naar Cairns.

Overnachten doen we op de mooiste en vreemdste plekken (campings zijn voor mietjes); langs de snelweg, in een National Park of gewoon aan het strand. Het bevalt super goed, vrij om te gaan waar je wilt. Een negatief puntje is mischien dat er geen toilet en douche in zit. Maar 's ochtends een camping (of hostel) inlopen en net doen of je er kind aan huis bent, is inmiddels onze specialiteit.

We wisselen de dagen af met steden/dorpjes bekijken, wandelen in National Parks en zonnen op de prachtige stranden. Waar we ook dolfijnen in het wild hebben gezien.

O ja, nog een wijze les voor deze 2 beginnende reizigers in Australie. Lekker boodchappen gedaan, op naar de snelweg. Stoppen bij het stopbord. Kijken allebei keurig naar links. Komt niks aan (dacht nog, dat is vreemd voor een snelweg). Optrekken en toch nog even naar rechts kijken......3 auto's met 120 km/u op je af zien komen......ZE RIJDEN HIER LINKS!!!

Ten slotte onze plannen.....als we in Cairns aankomen willen we waarschijnlijk richting Alice Spring (Ayers Rock) en daarna zien we wel weer.

Wederom bedankt voor alle reacties en tot laters!

Groetjes,

Inge & Jasper

Continentje wisselen

Hallo allemaal,

Soms vraag je jezelf af waar de tijd gebleven is. Na mijn laatste verslag zijn we alweer een kleine 2 weken verder.

Een bezoek aan de tempels van Angkor, een paar kilometer buiten Siem Reap. De wekker gaat om 04:00 uur en snel op de fiets, want ikwil de zonsopgang zien. Ik kan je vertellen dat het een behoorlijke domper is als je dan na een klein uurtje fietsen erachter komt dat de wolken niet gaan meewerken aan een onvergetelijke zonsopgang.

Maar de rest van de dag maakt een hoop goed. Prachtige tempels opgeslokt door het oerwoud, geweldige uitzichten en een mooie omgeving. (zie fotoserie voor een kleine preview).

Van Siem Reap een lange rit naar Bangkok. De eerste paar uur in Cambodja rijden we over een hele slechteonverharde weg. Op sommige momenten vraag ik me af of je het uberhaupt wel een weg mag noemen. Mijn Duitse buurvrouw moet hetongetwijfeld met mij eens zijn, want die moest na een uurtje de bus lijkbleek verlaten om .....ach, laat ook maar.

Het verhaal gaat de ronde dat de luchtvaartmaatschappijen de regering ervan weerhouden dezebelangrijkeverbindingsweg te verbeteren, om zo een hoop geld te verdienen aan toeristen die het vliegtuig nemen.

Na de grensovergang zie je meteen hoe 'rijk' Thailand is vergeleken met de buurlanden. Een nieuwere bus en een egale snelweg.

Vanuit Bangkok direct door naar Koh Tao. En 4 dagen later was ik in het bezit van mijn PADI Open Water. Wat betekent dat ik overal ter wereld tot een diepte van 18m mag duiken. Wow, wat een geweldige ervaring (zeker voor iemand die alleen de algen in de Noordzee gewend is). Iets langer blijven hangen op Koh Tao dan verwacht, maar het is dan ook een fantastisch eiland; mooie stranden, geweldig om te snorkelen en te duiken en leuke mensen.

Vandaag met de boot + bus weer richting Bangkok, om daar maandag mijn vliegtuig te pakken naar Sydney.Het alleen reizen zitten er dan op. Deze 2 maanden zijn voorbij gevlogen en het was ontzettend leuk om te doen, aan de andere kant kijk ik er erg naar uit om met Inge samen verder te reizen door Australië.

Ik denk dat het grote voordeel van alleen reizen is dat je kan gaan en staan waar je wilt (zonder rekening te houden met anderen) en dat je veel mensen ontmoet.

En dan om het Azië hoofdstuk af te sluiten, nog wat bijzondere of opvallende dingen. Zal ongetwijfeld een hoop vergeten, maar het gaat om het idee (misschien alleen leuk voor de mensen die er ooit geweest zijn, maar dat is niet mijn probleem :-)

Leukst: mensen ontmoeten / Koh Tao (duiken en snorkelen)

Vervelendst: Armoede in Cambodja.

Mooiste: Tempels van Angkor (Cambodja)

Meegevallen: Lange busritten

Tegengevallen: De hitte (en voornamelijk de luchtvochtigheid) en die k*t muggen!

Opvallendst: Dat heel Azië voor Manchester United is (goede marketing?)

Meest gehoorde uitspraak: Where you go? / Same same, but different / Tuk Tuk (of Taxi)

En als je zegt dat je uit Holland komt: Ah, Holland!!! Tulips, no mountains, Amsterdam, Ajax, Van Nistelrooij (in 1 zin).

Tot in Australië!

Jasper

Van Ho Chi Minh City naar Siem Reap (Cambodja)

Hallo allemaal,

Tsja, het moment was onvermijdelijk. Mijn vakantiedagen zijn op en vanaf maandag ben ik officieel Koos Werkloos. Dat betekent dat ik alleen nog maar ex-collega's heb en nu het moment is om eerlijk te vertellen wat ik van jullie vind .... haha

Maar goed, waar waren we gebleven? Doorgereisd naar Ho Chi Minh City (HCMC), tot 1975 Saigon genaamd. Een grote stad met rond de 8 miljoen inwoners. Dat is op zich prima, het probleem is alleen wel dat al die 8 miljoen inwoners in het bezit zijn van een scooter / moto. Dat levert komische (en soms minder komische) verkeerssituaties op.

Geschiedenis is nooit mijn lievelingsvak geweest op school, maar Vietnam heeft een der mate indrukwekkende geschiedenis dat je er gewoon weg meer over wilt weten. Voornamelijk de oorlog met de VS zit nog vers in het geheugen van de Vietnamesen en de rest van de wereld. Belangrijkste 'hoogtepunten'':
- Cu Chi tunnels: Ingenieus tunnelstelsel van de Vietcong. Meer dan 200 km aan ondergrondse tunnels (bestaan er ook bovengrondse?)tussen Saigon en de grens met Cambodja, voorzien van boobytraps, voorraadkamers, keukens, enz.
Ik hield het er 1 minuut uit, de Vietnamesen in die tijd soms dagen....en dan was dit nog een toerist vriendelijke tunnel.
- War Remnant Museum: Door middel van foto's krijg je te zien wat de Amerikanen hebben aangericht in deze oorlog waarbijhonderd duizendenburgers de dood vonden. De gifgas aanvallen hebben zelfs zware gevolgen gehad voor de nieuwe generatie Vietnamesen.

Van HCMC door naar Phnom Penh, Cambodja. Ongelofelijk hoe een simpele landsgrens voor een wereld van verschil kan zorgen. Opvallend is voornamlijk de armoede. Of eigenlijk het verschil tussen arm en rijk. Straatbeeld wordt afgewisselddoor dure auto's en kleine kinderen die bedelend over straat gaan. Armoede brengt nog meer vervelende dingen met zich mee: stank, veel vuil op straat, slechte wegen ........ aan de andere kant is het echt een prachtig land, met veel vriendelijke mensen.

Ook Cambodja leeft nog met de nasleep van de gruwelijkheden die plaats hebben gevonden onder het regime van Pol Pot (Khmer Rouge). Hoewel zijn naam meer doet denken aan eenonbekende strip, is het in werkelijkheid een verschrikkelijk waargebeurd verhaal.
De Killing Fields van Cheung Ek en de S-21 Prison maken het een interessante, maar zeker geen leuke dag.

Ben momenteel in Siem Reap, voornamelijk bekend door de tempels van Angkor (http://images.google.nl/images?hl=nl&q=temples+of+angkor&gbv=2). Helaas heeft mijn camera het begeven, dus het bezoek aan deze tempels is met één dag uitgesteld. Hier de komende dagen chillen na al dat oorlogsgeweld en dan door naar Thailand, waar hopelijk genoeg tijd is voor een duikcursus.

Genoeg leesvoer voor vandaag. Veel plezier op de Bakkummer oorlog en tot laters!

Van Noord naar Zuid Vietnam

Hallo allemaal,

Terwijl de VS gebukt gaan onder een economische crisis en het noorden van Vietnam puin aan het ruimen is na een tyfoon, lig ik op het strand van Nha Trang. Het verschil moet er zijn.

Nu kan ik het met jullie gaan hebben over het zon-proces (30 minuten op de rug, 30 minuten op de buik, effe zwemmen en weer van voor af aan), maar daar wordt niemand vrolijk van (zelfs Rob Geus niet).

Laten we het dan maar eens hebben over bijvoorbeel de was. Dat is hier in Vietnam, overigens in heel Azie, prima geregeld. Op elke hoek van de straat zit een winkeltje met een laundry service. Je levert een dampende zak met kleding in en de volgende ochtend krijg je het schoon en opgevouwen terug. Voor mijn laatste wasbeurt in Hanoi ging dit echter niet op. Ik kreeg de was wel terug en ook keurig opgevouwen, alleen zat al mijn goede kleding onder de roze vegen en vlekken. Dat kon dus zo 1,2,3 de prullenbak in.

Vanaf de volgende foto-shoot zullen jullie me dus alleen nog zien in de typische backpack shirts met opdrukken als ‘Same Same, but Different' of ‘Good morning Vietnam'.

Mijn laatste bericht schreef ik in Hanoi. Sindsdien ben ik via Hue (klein dorpje) en Hoi An (heel leuk stadje waar je heel goedkoop kleding kan laten maken) naar het zuiden gereisd. Dat doe ik allemaal per open-bus, beter bekend als hop-on hop-off bus. Echt een prima systeem, maar ik zal het even uitleggen voor degene die het niet kennen. Ik heb in Hanoi voor 40 USD een open-buskaart gekocht. Met dit ticket kan ik naar Ho Chi Minh City reizen en onderweg op allerlei plaatsen uitstappen. In die plaatsen, zo ook Hue en Hoi An, kan je zo lang blijven als je wilt. Wil je weer weg, dan geef je een belletje naar de busmaatschappij en die komen je dan bij je hotel / guesthouse ophalen. Ik heb gekozen voor de slaapvariant, waarbij de bus uit +/- 15 stapelbedden bestaat. Dat is wel zo prettig aangezien de meeste ritten ongeveer 12 uur duren en er vaak ‘s nachts gereden wordt.

Ook ben ik een paar dagen ziek geweest. Koudje gevat....en dat is behoorlijk knap met dit weer. Als je ziek bent is het overigens wel prettig om alleen te reizen en geen ‘gezeur' van andere te hebben (Al was het prima geweest als Inge even een verse jus d'orange had gebracht zoals thuis).

Ondanks dat ik me hier prima vermaak op het strand, begint het ook al weer een beetje te kriebelen........ben heel erg benieuwd hoe de rest van het zuiden van Vietnam eruit ziet. Ik denk daarom dat ik komend weekend verder reis naar Dallat of naar Saigon (HCMC).

Nogmaals bedankt voor alle reacties!!

Groetjes,

Jasper